Walking on Sunshine? Rokjesdag!

Hi,

Martin Bril, de grote held van mijn vorige grote liefde, is net als hij niet meer bij ons. Beide waren ze verzot op die kleine observaties van die dingen die, als we niet opletten, de meesten van ons ontgaan! En beide waren ze dol op vrouwen! Vrouwen met uitstraling, vrouwen die het leven grijpen, die kansen benutten, die goed voor zichzelf zorgen, omdat als je niet gelukkig bent met jezelf, je er ook niet echt voor anderen kunt zijn! Elke week wel een keer verliefd op een blik, een lach, een indruk.

De vele obervaties van Martin Bril leidden tot het fenomeen Rokjesdag, dat onvoorspelbare moment in het voorjaar waarop we ineens rokjes kunnen gaan dragen met blote benen! De dag dat de lente echt begint!

Het leek wel of Rokjesdag dit jaar maar niet wilde komen. Het bleef maar koud! Wel zon maar teveel koude wind, met de sjaal om op een kil terras. Dus moet je soms iets afdwingen. Dat heeft Lisa Portengen gedaan. Zij heeft een grote groep vrouwen gemobiliseerd en afgelopen donderdag was het zover, in Amsterdam werd Rokjesdag uitbundig gevierd. Korte rokken, vrolijke muziek, nog koude benen maar ontzettend veel plezier, het spatte er vanaf!

Dat is de manier, volgens mij, om te laten zien dat iemand niet onopgemerkt is gebleven.

Helaas ik kon er niet bij zijn. Groningen is dan toch erg ver weg maar mijn gedachten waren daar. Mooie herinneringen moet je koesteren. Laten we er een bijzondere traditie van maken. En hopelijk is het volgend jaar al echt twintig graden...................

Bedankt ladies!

Jellie

ps, hier vinden jullie een link met foto's! Enjoy!
http://www.flickr.com/photos/dafphoto/sets/72157623909328308/show/

Back on track!

Dag Lezer,

Zo heb je een writer's block, zo wil je weer achter die computer kruipen om je zieleroerselen aan diegenen die dat willen weten toe te vertouwen! En hoe dat dan komt? Bij mij werkte het als volgt: hogere machten, te weten de onzichtbare medewerkers van Google, hadden enige tijd geleden bedacht dat er iets met mijn account mis zou kunnen zijn. Dus kreeg ik het vriendelijke, doch dringende verzoek om mijn wachtwoord te wijzigen!

Nu ben ik een groot voorstander van een applicatie, voor zover die er nog niet is, die mij om de zoveel dagen of weken vraagt om mijn wachtwoord aan te passen maar dan wel graag voor al mijn applicaties, virtuele toegangscontroles, etc. etc. En je begrijpt dus al wat er gebeurd is. Ik voer enthousiast een nieuwe combinatie van letters en cijfers in maar door al die wachtwoorden die ik her en der heb gedeponeerd, kon ik dat een paar dagen later niet meer bedenken!

Na een aantal pogingen was dus alles geblokkeerd! Bloggen was niet meer mogelijk net als het versturen van mails via mijn gmail account. Vervolgens vervoeg je je dan op die pagina die het voor je op gaat lossen. Maar........ mijn nieuwe wachtwoord zou gestuurd worden naar een emailadres dat ik al lang niet meer gebruik. Dus ik zat vast! Bijna Kafaiaans! Natuurlijk is dat een wat overdreven formulering maar het geeft mijn afhankelijkheid van computer goed weer.

Vervolgens heb ik twee keer een twintigtal vragen ingevuld over naar wie ik mail, wanneer ik welk programma ben gaan gebruiken en ga zo maar door. Pfffff, het kostte me enige moeite om dat boven tafel te krijgen. En twee keer waren mijn antwoorden blijkbaar niet voldoende!

Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik woensdag jl. een vrij wanhopige mail heb gestuurd met de vraag wat ze nu nog meer van me wilden weten! Zonder mijn pincode af te geven natuurlijk. En zowaar, ik sla een kwartier geleden mijn laptop open en mijn gebeden zijn verhoord.

Ik besta weer bij Google. Nog nooit heb ik met zoveel diepe vreugde mijn lezers vereerd met mijn schrijfsels.

Google, bedankt!

Tot gauw,

Jellie


Ps, ik geloof het pas echt als ie het morgen ook nog doet.................