Dag lezer,
Even een korte update. Afgelopen vrijdag zijn we opnieuw naar het UMCG getogen voor de zoveelste afspraak in een paar weken.
En wat bleek: de oogdruk is gezakt van 28 naar 18! Dat ziet er alvast goed uit. Nu nog terug van 1,75 naar 1,5 pil en gedurende ten minste nog anderhalve week goed in de gaten houden of de bijwerking van vocht achter het netvlies zich niet alsnog gaat voordoen. Dat kan namelijk nog steeds gebeuren. Het schijnt namelijk zo te zijn dat als dit zich voordoet, dat heel geleidelijk kan gaan waardoor je het niet meteen in de gaten hebt. Heel langzaam ga je dan troebel zicht krijgen. Dus het blijft van belang om, behalve de druk, ook het zicht heel goed te blijven volgen. Dat doen we dan ook maar door volgende week weer terug te komen voor een nieuwe meting. Maar het was al heel fijn te horen dat het nieuws deze keer iets postiever was dan twee weken geleden.
Deze week mag ik nog een keer naar de optometrist om mij glazen aan te laten meten voor een nieuwe bril. Ook dat gebeurt vanwege de complexiteit van mijn orgen, er zit namelijk ook geen lens meer in het goeie oog, wist ik veel, in het ziekenhuis.
Als we die gegevens boven tafel hebben en ze sluiten aan bij de meting die de opticien al heeft gedaan, kan ik weer gaan doen wat ik het liefste doe: shoppen! Want dan heb ik toch echt een nieuw hip montuur nodig.
Jullie mogen dan allemaal voor mij duimen dat ik die bril nog steeds kan gebruken als hij over twee maanden klaar is. Om deze blog af te sluiten met ene politiek statement, wil ik daarbij nog wel even vermelden dat de ziektekostenverzekering van deze investering zowat nul komma nada vergoedt! Met dank aan ons kabinet en de tweede kamer!
Want zeg nou zelf, zonder bril zou mijn wereld er toch een stuk kleiner uit zien!
So keep your fingers crossed. Ik doe het ook! En laat het licht helder blijven!
Tot gauw,
JJ
maandag 30 november 2009
zondag 29 november 2009
Missing someone!
Dag lezer,
Deze week zou R, mijn vorige lief jarig zijn. Twee december. Altijd een fijne dag. Zo tijdens de donkere dagen voor kerst, als de eerste adventzondag vaak alweer voorbij is, altijd een feestelijk moment. Maar R is er niet meer. Gisteren hebben we bloemen gebracht naar het graf in G. Het is altijd fijn om daar even te zijn. En het klinkt misschien vreemd, maar als ik daar kom schijnt altijd de zon. Soms is de zon vriendelijk en gul en soms komt hij net door de wolken om ons gedag te zeggen.
Al drie en een half jaar is hij er niet meer en toch lijkt het soms alsof het gisteren was. Dat heeft niets te maken met het feit dat er een nieuwe liefde in mijn leven is. Immers geen enkele liefde is dezelfde. Gelukkig niet, je zou er alleen maar van gaan vergelijken. Vaak kom ik iets tegen in de krant of in een boek of ik ontmoet iemand en dan zou ik dat heel even willen vertellen. Heb je ook gelezen dat..... of wist je al dat die en die............ Maar dat kan niet meer. Nooit meer.
Voordat je het zelf mee maakt kun je je niet voorstellen wat 'nooit' meer is. Misschien is dat maar goed ook want ik weet net wat dat zou betekenen voor de manier waarop je met elkaar om gaat. Als je weet dat elk contact het laatste kan zijn, is volgens mij ieder contact per definitie niet meer vanzelfsprekend en dat is ong veel erger. Maar soms zou je graag een lijstje maken over wat je met elkaar nog wilt delen. Ook al gaat het ogenschijnlijk nergens over als het voor jou belangrijk is, dan doet het er toe.
Gelukkig kun je van iemand blijven houden ook al is hij of zij er niet meer. En wat ik dan soms doe, is even naar boven kijken en zachtjes fluisteren wat ik wil zeggen. Volgens mij moet dat ergens terecht komen, waar dan ook.
R, ik mis je.
Liefs,
JJ
Deze week zou R, mijn vorige lief jarig zijn. Twee december. Altijd een fijne dag. Zo tijdens de donkere dagen voor kerst, als de eerste adventzondag vaak alweer voorbij is, altijd een feestelijk moment. Maar R is er niet meer. Gisteren hebben we bloemen gebracht naar het graf in G. Het is altijd fijn om daar even te zijn. En het klinkt misschien vreemd, maar als ik daar kom schijnt altijd de zon. Soms is de zon vriendelijk en gul en soms komt hij net door de wolken om ons gedag te zeggen.
Al drie en een half jaar is hij er niet meer en toch lijkt het soms alsof het gisteren was. Dat heeft niets te maken met het feit dat er een nieuwe liefde in mijn leven is. Immers geen enkele liefde is dezelfde. Gelukkig niet, je zou er alleen maar van gaan vergelijken. Vaak kom ik iets tegen in de krant of in een boek of ik ontmoet iemand en dan zou ik dat heel even willen vertellen. Heb je ook gelezen dat..... of wist je al dat die en die............ Maar dat kan niet meer. Nooit meer.
Voordat je het zelf mee maakt kun je je niet voorstellen wat 'nooit' meer is. Misschien is dat maar goed ook want ik weet net wat dat zou betekenen voor de manier waarop je met elkaar om gaat. Als je weet dat elk contact het laatste kan zijn, is volgens mij ieder contact per definitie niet meer vanzelfsprekend en dat is ong veel erger. Maar soms zou je graag een lijstje maken over wat je met elkaar nog wilt delen. Ook al gaat het ogenschijnlijk nergens over als het voor jou belangrijk is, dan doet het er toe.
Gelukkig kun je van iemand blijven houden ook al is hij of zij er niet meer. En wat ik dan soms doe, is even naar boven kijken en zachtjes fluisteren wat ik wil zeggen. Volgens mij moet dat ergens terecht komen, waar dan ook.
R, ik mis je.
Liefs,
JJ
zaterdag 21 november 2009
Ogenupdate: trial and error
Dag Lezer,
Het hele leven is trial and error...... zo ook mijn ogenprobleem. oh nee, ik hoor natuurlijk te zeggen: ogenuitdaging! Afgelopen maandag opnieuw naar het UMCG voor een controle. Alles duurde natuurlijk weer veel langer dan gepland dus opnieuw mijn hele agenda overhoop maar daar mag je als patient niet over klagen, geloof ik!
We zaten er om kwart over tien en we waren anderhalf uur later klaar terwijl onze afspraak stond gepland om half 11, maar ok, alles went.
Inmiddels was duidelijk dat minder medicatie in de vorm van pillen niet echt werkte. De eerste week ging het nog maar toen werd het zicht allengs waziger. De oogdruk was echter vrij constant gebleven. Deze poging om tot een optimale behandelwijze te komen, zoals de dokter het uitdrukte, was dus mislukt. Jammer!
Ik zou nu de spanning kunnen opvoeren: komt een operatie dichterbij? Ja, met alle risico's van dien! Maar er was nog één druppel die we konden proberen.
We noemen hem Lumicol of Xalatan. Waarom deze druppel niet eerder in de strijd is geworpen? Hij kan nogal wat bijwerkingen veroorzaken, onder andere vocht achter je netvlies, vooral bij mensen die geen lens meer in hun ogen hebben, zoals ik, maar dat schijnt weer over te gaan als je met druppelen stopt.
Als die bijwerkng zich voordoet, welke leidt tot minder zicht, dan betekent dat dat de eventuele positieve werking van de druppel hierdoor weer teniet wordt gedaan.
Maandagavond zijn we daarmee begonnen en tot vandaag gaat het goed maar wanneer de bijwerking zich kan voordoen, is niet bekend. Dus elke dag is weer spannend. Maar weet je wat nu het gekke is, hoe hou je jezelf voor de gek, wel zien went veel sneller dan minder zien. Dus als het even minder is, schrik je toch meteen.
Kortom het is een proces van trial and error. En daar ben ik nog niet aan gewend. Als je niet oppast, weerhoudt het je om die dingen te doen die je zo graag wilt doen. Je moet scherp blijven en niet te snel gaan roepen: ja maar........ Ik probeer dat dan ook niet te doen maar soms wordt je er wel eens even moedeloos van. Gelukkig zijn er mensen om me heen die me dan corrigerend toespreken en is er altijd het werk als ultieme afleiding, ahum.
So let's stay focussed on the trial and forget as soon as possible about all the errors.......
Tot gauw,
JJ
Het hele leven is trial and error...... zo ook mijn ogenprobleem. oh nee, ik hoor natuurlijk te zeggen: ogenuitdaging! Afgelopen maandag opnieuw naar het UMCG voor een controle. Alles duurde natuurlijk weer veel langer dan gepland dus opnieuw mijn hele agenda overhoop maar daar mag je als patient niet over klagen, geloof ik!
We zaten er om kwart over tien en we waren anderhalf uur later klaar terwijl onze afspraak stond gepland om half 11, maar ok, alles went.
Inmiddels was duidelijk dat minder medicatie in de vorm van pillen niet echt werkte. De eerste week ging het nog maar toen werd het zicht allengs waziger. De oogdruk was echter vrij constant gebleven. Deze poging om tot een optimale behandelwijze te komen, zoals de dokter het uitdrukte, was dus mislukt. Jammer!
Ik zou nu de spanning kunnen opvoeren: komt een operatie dichterbij? Ja, met alle risico's van dien! Maar er was nog één druppel die we konden proberen.
We noemen hem Lumicol of Xalatan. Waarom deze druppel niet eerder in de strijd is geworpen? Hij kan nogal wat bijwerkingen veroorzaken, onder andere vocht achter je netvlies, vooral bij mensen die geen lens meer in hun ogen hebben, zoals ik, maar dat schijnt weer over te gaan als je met druppelen stopt.
Als die bijwerkng zich voordoet, welke leidt tot minder zicht, dan betekent dat dat de eventuele positieve werking van de druppel hierdoor weer teniet wordt gedaan.
Maandagavond zijn we daarmee begonnen en tot vandaag gaat het goed maar wanneer de bijwerking zich kan voordoen, is niet bekend. Dus elke dag is weer spannend. Maar weet je wat nu het gekke is, hoe hou je jezelf voor de gek, wel zien went veel sneller dan minder zien. Dus als het even minder is, schrik je toch meteen.
Kortom het is een proces van trial and error. En daar ben ik nog niet aan gewend. Als je niet oppast, weerhoudt het je om die dingen te doen die je zo graag wilt doen. Je moet scherp blijven en niet te snel gaan roepen: ja maar........ Ik probeer dat dan ook niet te doen maar soms wordt je er wel eens even moedeloos van. Gelukkig zijn er mensen om me heen die me dan corrigerend toespreken en is er altijd het werk als ultieme afleiding, ahum.
So let's stay focussed on the trial and forget as soon as possible about all the errors.......
Tot gauw,
JJ
zaterdag 14 november 2009
Fashionvictim
Lieve lezer,
En dan is het zaterdagmorgen tien uur of om precies te zijn 10.01! Ok, zul je zeggen, waarom is dat belangrijk. Nou dat is het moment dat de site van H&M opengaat. De site met de Jimmy Choo collectie. Jimmy Choo, de van oorsprong Britse schoenenontwerper die we allemaal hebben leren kennen door de schoenen van Carrie, als ze een keer geen Manolo's droeg, tijdens de jaren van Sex and the City.
M heeft voor mij de laptop opgesteld op de eetkamertafel zodat ik tijdens het ontbijt mijn slag kan slaan.
Dit tijdstip is al een hele verbetering. Bij de vorige special collections ging de site om 00.01 uur open. Maar eigenlijk maakt het niets uit want opnieuw is alles overbelast.
Ik ben inmiddels op de site maar men laat mij vriendelijk weten dat wegens grote drukte, ik de winkel nog niet in kan............ en het vooral opnieuw moet proberen. Tijdens het typen van deze column klik ik dan ook regelmatig even terug naar de webpagina van H&M om te checken of de deuren voor mij al open gaan.
Dus tot op dit moment nog geen succes. Jammer, jammer, jammer............ want vooraf had ik het allemaal natuurlijk al gezien. De leren jurk, de schoenen, de tuniek, de sieraden. En ik geef het volmondig toe: de hype!
Want diep in mijn hart wist ik natuurlijk al lang dat het een hele toer zou worden om de site binnen te komen omdat iedereen iets wil hebben of het nou mooi is of niet. Maar toch wil ik ook mee doen en een poging wagen. Ik heb al een kast vol kleren, fantastische spullen maar het nieuwe, het andere, blijft lonken.
Schaam ik me er voor? Nee, ik ben ook niet trots op mezelf. Toch doe ik ook weer mee aan de hype.
En daarom verklaar ik mezelf hierbij tot slachtoffer van de mode en ik vind het heerlijk. Dus duim voor me, ik ga voor de zwarte leren jurk, maat 40, want ruilen mag niet en kleiner maken kan altijd....
Lfs,
JJ
Ps, kijk vooral morgen op de site: http://www.hm.com/
Ps2, en om 12.15 was de buit slechts 1 paar oorbellen....... nu maar op naar Marktplaats. Wellicht staat daar de andere helft van de collectie online voor twee keer zoveel geld! Speciaal voor mij en al die andere slachtoffers van de mode.
Ps3, het is nu maandagavond 16 november en Marktplaats staat vol met Jimmy Choo producten. Ik probeer me niet gek te laten maken en ben nog steeds in de race voor twee fantastische armbanden.......... die nu al anderhalf keer zo duur zijn als in de winkel, maar ja, je moet er wat voor over hebben.
En dan is het zaterdagmorgen tien uur of om precies te zijn 10.01! Ok, zul je zeggen, waarom is dat belangrijk. Nou dat is het moment dat de site van H&M opengaat. De site met de Jimmy Choo collectie. Jimmy Choo, de van oorsprong Britse schoenenontwerper die we allemaal hebben leren kennen door de schoenen van Carrie, als ze een keer geen Manolo's droeg, tijdens de jaren van Sex and the City.
M heeft voor mij de laptop opgesteld op de eetkamertafel zodat ik tijdens het ontbijt mijn slag kan slaan.
Dit tijdstip is al een hele verbetering. Bij de vorige special collections ging de site om 00.01 uur open. Maar eigenlijk maakt het niets uit want opnieuw is alles overbelast.
Ik ben inmiddels op de site maar men laat mij vriendelijk weten dat wegens grote drukte, ik de winkel nog niet in kan............ en het vooral opnieuw moet proberen. Tijdens het typen van deze column klik ik dan ook regelmatig even terug naar de webpagina van H&M om te checken of de deuren voor mij al open gaan.
Dus tot op dit moment nog geen succes. Jammer, jammer, jammer............ want vooraf had ik het allemaal natuurlijk al gezien. De leren jurk, de schoenen, de tuniek, de sieraden. En ik geef het volmondig toe: de hype!
Want diep in mijn hart wist ik natuurlijk al lang dat het een hele toer zou worden om de site binnen te komen omdat iedereen iets wil hebben of het nou mooi is of niet. Maar toch wil ik ook mee doen en een poging wagen. Ik heb al een kast vol kleren, fantastische spullen maar het nieuwe, het andere, blijft lonken.
Schaam ik me er voor? Nee, ik ben ook niet trots op mezelf. Toch doe ik ook weer mee aan de hype.
En daarom verklaar ik mezelf hierbij tot slachtoffer van de mode en ik vind het heerlijk. Dus duim voor me, ik ga voor de zwarte leren jurk, maat 40, want ruilen mag niet en kleiner maken kan altijd....
Lfs,
JJ
Ps, kijk vooral morgen op de site: http://www.hm.com/
Ps2, en om 12.15 was de buit slechts 1 paar oorbellen....... nu maar op naar Marktplaats. Wellicht staat daar de andere helft van de collectie online voor twee keer zoveel geld! Speciaal voor mij en al die andere slachtoffers van de mode.
Ps3, het is nu maandagavond 16 november en Marktplaats staat vol met Jimmy Choo producten. Ik probeer me niet gek te laten maken en ben nog steeds in de race voor twee fantastische armbanden.......... die nu al anderhalf keer zo duur zijn als in de winkel, maar ja, je moet er wat voor over hebben.
vrijdag 6 november 2009
Bibliotheekblog: Column voor het Bibliotheekblad.
De Costa Luminosa
Deze zomer heb ik een cruise gemaakt. Ja, inderdaad op zo’n groot schip, de Costa Luminosa, driehonderd meter lang, dat ‘s nachts vaart en overdag vreemde havens aandoet. Ik bezocht onder andere Riga, Helsinki en Talinn.
Achtentwintighonderd gasten bevolkten het schip, negenhonderd medewerkers uit meer dan 35 landen probeerden het ons, verwende vakantiegangers naar de zin te maken met een grote diversiteit aan producten en diensten, variërend van een animatieprogramma vol muziek en dans tot dagelijkse hardlooptrainingen onder leiding van een coach. Natuurlijk was er een bibliotheek aan boord met boeken in tien talen, vijf computers en kranten die regelmatig werden ververst.
Al varende bekroop mij het gevoel, ik kan mijn werk moeilijk loslaten, dat dit cruiseschip een mooie metafoor is voor onze branche. Ook de bibliotheken bieden vele producten en diensten aan zonder vooraf veel marktonderzoek te doen.
Een voorbeeld: er werd aan boord gegeten in shifts van 800 man met een vast menu en steeds dezelfde tafelschikking voor iedereen. Anders zou de reis te duur worden en het logistieke proces te ingewikkeld.
Zowel aan boord als in de bibliotheken is er nog weinig aandacht voor het focussen op specifieke doelgroepen.
Dan het personeel: iedereen weet wat ie moet doen en vaak hebben mensen meerdere taken. Hoe we ook hebben geprobeerd medewerkers kritische opmerkingen te ontlokken, het lukte ons niet. Enerzijds kwam dat omdat iedereen het de gasten graag naar de zin wilde maken, anderzijds was het duidelijk dat men een goede tijd had aan boord en de ambitie om zichzelf te ontwikkelen groot was. Hoe vaak komen wij het tegenovergestelde nog niet tegen. Mensen zijn niet gemotiveerd om zichzelf verder te ontwikkelen en nemen niet de regie over hun eigen loopbaan in handen. Ze blijven te lang vasthouden aan hoe het ooit was.
Aan boord spelen de officieren dan een belangrijke rol. Zij voeren de troepen aan, laten zien welke koers er wordt gevaren en waarom. Wij, managers van bibliotheekorganisaties, moeten dat ook veel meer doen. Hoe ouderwets het ook klinkt, wij moeten een zichtbare voorbeeldfunctie vervullen net als die officieren die je overal tegenkwam.
Maar officieren zijn niets zonder een kapitein. In ons geval: Kapitein Mouro, het equivalent van kapitein Stubing van de Love Boat. Uiteindelijk is de kapitein het boegbeeld van het schip, degene die de koers uitzet. In onze branche zijn we mijns inziens naarstig op zoek naar een kapitein. En of dat nou de voorzitter of de directeur van de brancheorganisatie of het sectorinstituut, wordt, is uiteindelijk totaal onbelangrijk, als ie er maar komt! Want anders gaat deze branche, net als dat andere beroemde cruiseschip in 1912, reddeloos ten onder.
Ps, wie heeft zijn sollicitatiebrief al klaar?
Deze zomer heb ik een cruise gemaakt. Ja, inderdaad op zo’n groot schip, de Costa Luminosa, driehonderd meter lang, dat ‘s nachts vaart en overdag vreemde havens aandoet. Ik bezocht onder andere Riga, Helsinki en Talinn.
Achtentwintighonderd gasten bevolkten het schip, negenhonderd medewerkers uit meer dan 35 landen probeerden het ons, verwende vakantiegangers naar de zin te maken met een grote diversiteit aan producten en diensten, variërend van een animatieprogramma vol muziek en dans tot dagelijkse hardlooptrainingen onder leiding van een coach. Natuurlijk was er een bibliotheek aan boord met boeken in tien talen, vijf computers en kranten die regelmatig werden ververst.
Al varende bekroop mij het gevoel, ik kan mijn werk moeilijk loslaten, dat dit cruiseschip een mooie metafoor is voor onze branche. Ook de bibliotheken bieden vele producten en diensten aan zonder vooraf veel marktonderzoek te doen.
Een voorbeeld: er werd aan boord gegeten in shifts van 800 man met een vast menu en steeds dezelfde tafelschikking voor iedereen. Anders zou de reis te duur worden en het logistieke proces te ingewikkeld.
Zowel aan boord als in de bibliotheken is er nog weinig aandacht voor het focussen op specifieke doelgroepen.
Dan het personeel: iedereen weet wat ie moet doen en vaak hebben mensen meerdere taken. Hoe we ook hebben geprobeerd medewerkers kritische opmerkingen te ontlokken, het lukte ons niet. Enerzijds kwam dat omdat iedereen het de gasten graag naar de zin wilde maken, anderzijds was het duidelijk dat men een goede tijd had aan boord en de ambitie om zichzelf te ontwikkelen groot was. Hoe vaak komen wij het tegenovergestelde nog niet tegen. Mensen zijn niet gemotiveerd om zichzelf verder te ontwikkelen en nemen niet de regie over hun eigen loopbaan in handen. Ze blijven te lang vasthouden aan hoe het ooit was.
Aan boord spelen de officieren dan een belangrijke rol. Zij voeren de troepen aan, laten zien welke koers er wordt gevaren en waarom. Wij, managers van bibliotheekorganisaties, moeten dat ook veel meer doen. Hoe ouderwets het ook klinkt, wij moeten een zichtbare voorbeeldfunctie vervullen net als die officieren die je overal tegenkwam.
Maar officieren zijn niets zonder een kapitein. In ons geval: Kapitein Mouro, het equivalent van kapitein Stubing van de Love Boat. Uiteindelijk is de kapitein het boegbeeld van het schip, degene die de koers uitzet. In onze branche zijn we mijns inziens naarstig op zoek naar een kapitein. En of dat nou de voorzitter of de directeur van de brancheorganisatie of het sectorinstituut, wordt, is uiteindelijk totaal onbelangrijk, als ie er maar komt! Want anders gaat deze branche, net als dat andere beroemde cruiseschip in 1912, reddeloos ten onder.
Ps, wie heeft zijn sollicitatiebrief al klaar?
maandag 2 november 2009
Vrouwen aan de top!
Dag,
Hebben jullie het al gelezen: http://www.womancapital.nl/manifest/manifest.htm van Woman Capital?
Ik heb het manifest inmiddels ondertekend. Ik had het liever niet gedaan. Lang heb ik op het standpunt gestaan dat, en dan betrek ik het maar op mezelf, ik niet als excuus truus een hogere functie aangeboden wil krijgen in een organisatie. In het verleden heb ik daarom zelfs banen geweigerd. Maar dat was tenminste vijftien jaar geleden. Toen hoopte ik nog dat het aantal vrouwen in hogere functies vanzelf zou toenemen. Of omdat de mannen niet langer om ons heen konden, of omdat het oldboys netwerk vanzelf uit zijn voegen zou barsten. Maar helaas, het aantal vrouwen in veel topposities is in veel sectoren nog steeds marginaal.
Is dit manifest waarin gepleit wordt voor quota voor vrouwen in bestuurs- en toezichthoudende functies in grotere bedrijven, dan de beste oplossing. Nee, want we willen niet alleen vrouwen in bestuursfuncties maar ook op hogere posten in de bedrijven zelf. En dan niet alleen in de grote organisaties en bedrijven maar ook in bijvoorbeeld het MKB. Niet alles valt te realiseren door middel van quota. Vaak zullen we moeten beginnen met streefcijfers waarbij we de organisaties die dat niet halen, er op aanspreken waarom hen dat niet lukt. Ze moeten aantonen wat ze hebben gedaan om vrouwen binnen te halen en te behouden. Waarbij het dan uiteindelijk gaat om een goede balans tussen het aantal mannen en vrouwen.
Dus nee, dit manifest is niet mijn ideaal. Quota zouden niet nodig moeten zijn. Maar we moeten ergens beginnen. Als we aan de kant blijven staan, gebeurt er namelijk helemaal niks of heel erg weinig zoals we de afgelopen jaren helaas hebben moeten constateren.
Je kunt dit manifest nog steeds ondertekenen. En laten we in de tussentijd vanuit onze eigen werkkringen en omgevingen bijdragen aan een betere man-vrouw verhouding in organisaties waardoor, in mijn optiek, de effectiviteit van een organisatie alleen maar kan verbeteren.
Ik wens ons succes.
Jellie
Ps, een ander goed initiatief op dit gebied is http://www.talentnaardetop.nl/
Hebben jullie het al gelezen: http://www.womancapital.nl/manifest/manifest.htm van Woman Capital?
Ik heb het manifest inmiddels ondertekend. Ik had het liever niet gedaan. Lang heb ik op het standpunt gestaan dat, en dan betrek ik het maar op mezelf, ik niet als excuus truus een hogere functie aangeboden wil krijgen in een organisatie. In het verleden heb ik daarom zelfs banen geweigerd. Maar dat was tenminste vijftien jaar geleden. Toen hoopte ik nog dat het aantal vrouwen in hogere functies vanzelf zou toenemen. Of omdat de mannen niet langer om ons heen konden, of omdat het oldboys netwerk vanzelf uit zijn voegen zou barsten. Maar helaas, het aantal vrouwen in veel topposities is in veel sectoren nog steeds marginaal.
Is dit manifest waarin gepleit wordt voor quota voor vrouwen in bestuurs- en toezichthoudende functies in grotere bedrijven, dan de beste oplossing. Nee, want we willen niet alleen vrouwen in bestuursfuncties maar ook op hogere posten in de bedrijven zelf. En dan niet alleen in de grote organisaties en bedrijven maar ook in bijvoorbeeld het MKB. Niet alles valt te realiseren door middel van quota. Vaak zullen we moeten beginnen met streefcijfers waarbij we de organisaties die dat niet halen, er op aanspreken waarom hen dat niet lukt. Ze moeten aantonen wat ze hebben gedaan om vrouwen binnen te halen en te behouden. Waarbij het dan uiteindelijk gaat om een goede balans tussen het aantal mannen en vrouwen.
Dus nee, dit manifest is niet mijn ideaal. Quota zouden niet nodig moeten zijn. Maar we moeten ergens beginnen. Als we aan de kant blijven staan, gebeurt er namelijk helemaal niks of heel erg weinig zoals we de afgelopen jaren helaas hebben moeten constateren.
Je kunt dit manifest nog steeds ondertekenen. En laten we in de tussentijd vanuit onze eigen werkkringen en omgevingen bijdragen aan een betere man-vrouw verhouding in organisaties waardoor, in mijn optiek, de effectiviteit van een organisatie alleen maar kan verbeteren.
Ik wens ons succes.
Jellie
Ps, een ander goed initiatief op dit gebied is http://www.talentnaardetop.nl/
Ogenupdate: good news, bad news
Dag allemaal,
Vanmorgen om 11 uur was het dan zover. Mijn volgende afspraak in het UMCG. Gelukkig eindelijk met een arts die goed begreep waarover het ging. Helaas bleek eerst mijn dossier zoek te zijn, ik had zelf een copie bij me, maar de brief uit Rotterdam waar ook ik nog op zat te wachten, was bij hem nog niet bekend. Na een telefoontje met het ziekenhuis in Rotterdam en een gewillige fax konden we verder praten.
Naar nu blijkt heb ik volgens mijn nieuwe arts een te hoge oogdruk die minder gevolgen heeft voor de oogzenuw, cq. de glaucoom. Mijn hoge oogdruk tast vooral het toch al slechte hoornvlies aan.
En helaas de druk was nog veel te hoog. Dat was het slechte nieuws. 28 is gen 15!! Terwijl mijn zicht de laatste weken wel veel beter was en ik ook in de kamer van de dokter weer meer letters kon lezen.......... Maar het kan nu zo zijn dat voor mijn situatie een zo hoge oogdruk acceptabel is. We gaan daarom proberen de pillen tegen hoogteziekte die ik slik en die op de lange termijn funest voor je nieren zijn, af te bouwen. Van 3x1 naar 3x0,5 per dag. Dat zou dus het goede nieuws kunnen zijn.
Als dat niet werkt dan moeten we toch verder praten over een operatie. Waarbij hij nu heel duidelijk heeft gezegd dat als het goed gaat ik van de hoge oogdruk af kan komen, tenminste zolang de drain die het vocht moet afvoeren, cq. de druk moet verminderen, blijft zitten. Blijven druppelen zal overigens onvermijdelijk zijn.
Tegelijkertijd is er een reeel risico dat het niet goed gaat en het hoornvlies, dat nu ook al wordt aangetast door de te hoge druik, zodanig wordt aangetast door de operatie, dat je moet denken aan transplantaties, etc. en dan ben je dus nog veel verder van huis. Het kan zelfs zo zijn dat de operatie om de drain aan te brengen goed verloopt, maar het hoornvlies het toch begeeft.
Kortom, de onzekerheid blijft en ook de arts in het UMCG wil een operatie zo lang mogelijk uitstellen. Dat was wel duidelijk.
Vanaf morgen dus minder pillen slikken en hopen dat het zicht net zo goed blijft als de laatste weken. Over twee weken moet ik weer komen tenzij ik eerder merk dat het zicht minder wordt.
Lieve allemaal, ik hoop dat jullie zo weer op de hoogte zijn van mijn oogperikelen. En ik zou zeggen, duim voor me dat ik met minder pillen toe kan. M en ik gaan proberen zo onbezorgd mogelijk de komende weken in te gaan. Want stress helpt zeker niet. Wordt vervolgd!
Veel liefs,\
JJ
Vanmorgen om 11 uur was het dan zover. Mijn volgende afspraak in het UMCG. Gelukkig eindelijk met een arts die goed begreep waarover het ging. Helaas bleek eerst mijn dossier zoek te zijn, ik had zelf een copie bij me, maar de brief uit Rotterdam waar ook ik nog op zat te wachten, was bij hem nog niet bekend. Na een telefoontje met het ziekenhuis in Rotterdam en een gewillige fax konden we verder praten.
Naar nu blijkt heb ik volgens mijn nieuwe arts een te hoge oogdruk die minder gevolgen heeft voor de oogzenuw, cq. de glaucoom. Mijn hoge oogdruk tast vooral het toch al slechte hoornvlies aan.
En helaas de druk was nog veel te hoog. Dat was het slechte nieuws. 28 is gen 15!! Terwijl mijn zicht de laatste weken wel veel beter was en ik ook in de kamer van de dokter weer meer letters kon lezen.......... Maar het kan nu zo zijn dat voor mijn situatie een zo hoge oogdruk acceptabel is. We gaan daarom proberen de pillen tegen hoogteziekte die ik slik en die op de lange termijn funest voor je nieren zijn, af te bouwen. Van 3x1 naar 3x0,5 per dag. Dat zou dus het goede nieuws kunnen zijn.
Als dat niet werkt dan moeten we toch verder praten over een operatie. Waarbij hij nu heel duidelijk heeft gezegd dat als het goed gaat ik van de hoge oogdruk af kan komen, tenminste zolang de drain die het vocht moet afvoeren, cq. de druk moet verminderen, blijft zitten. Blijven druppelen zal overigens onvermijdelijk zijn.
Tegelijkertijd is er een reeel risico dat het niet goed gaat en het hoornvlies, dat nu ook al wordt aangetast door de te hoge druik, zodanig wordt aangetast door de operatie, dat je moet denken aan transplantaties, etc. en dan ben je dus nog veel verder van huis. Het kan zelfs zo zijn dat de operatie om de drain aan te brengen goed verloopt, maar het hoornvlies het toch begeeft.
Kortom, de onzekerheid blijft en ook de arts in het UMCG wil een operatie zo lang mogelijk uitstellen. Dat was wel duidelijk.
Vanaf morgen dus minder pillen slikken en hopen dat het zicht net zo goed blijft als de laatste weken. Over twee weken moet ik weer komen tenzij ik eerder merk dat het zicht minder wordt.
Lieve allemaal, ik hoop dat jullie zo weer op de hoogte zijn van mijn oogperikelen. En ik zou zeggen, duim voor me dat ik met minder pillen toe kan. M en ik gaan proberen zo onbezorgd mogelijk de komende weken in te gaan. Want stress helpt zeker niet. Wordt vervolgd!
Veel liefs,\
JJ
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
