Dag,
Het ziet er misschien nu nog niet naar uit. Immers het regent al de hele dag. En het lijkt wel of het de afgelopen maanden alleen maar grijs is geweest buiten. Natuurlijk konden we genieten van de sneeuw maar de afgelopen weken werd de sneeuwpret al verdrongen door een wat herfstig weerbeeld. Regen, wind, waterkou zoals ze dat bij ons thuis altijd noemden, en grijze, mistige luchten waar alles kleurloos lijkt te worden en op elkaar gaat lijken.
Ook vandaag is weer zo'n dag waarop het lijkt als of het nooit meer lente wordt, natuurlijk hier en daar zien we al een sneeuwklokje maar daarvoor moet je wel naar buiten en dat is vandaag toch een wat minder goed idee.
En ineens kreeg ik zo'n raar gevoel. Rokjesdag! Deze week moest ik er al een aantal keren aan denken. Rokjesdag, de uitvinding van Martin Bril, het eerste echte begin van de lente, waarbij je ineens de vrouwen weer met blote benen, gerende rokken, al dan niet aangevuld met zomerlaarzen of kekke pumps de straten ziet overnemen. Voor Bril was het het ultieme begin van het voorjaar. Niks seksistisch, gewoon voorjaar! Het concept moet ontstaan zijn door jarenlange observaties van vrouwen en hun gedragingen. En door de manier waardoor hij er over schreef, over sprak, de bewonderende toon, namen ook wij, de vrouwen, dit concept over. We verheugden ons erop. De dag dat het weer kon, blote benen, rokken, laarzen, loshangende trenchcoats, misschien zelfs wel lunchen zonder jas of met alleen een omgeslagen sjaal of vest.
Martin Bril is er niet meer. Nog dagelijks mis ik zijn observaties in de krant of in andere media. Maar ik stel voor dat we ROKJESDAG tot in lengte der dagen in ere houden. Laten we met z'n allen, zo mogelijk op dezelfde dag, die allereerste echte lentedag, die dag uitroepen tot rokjesdag.
Natuurlijk, vaak constateer je pas in de loop van de dag dat het echt zo ver is, maar volgens mij kennen we allemaal het gevoel. Volgens mij is dat de manier om Bril te eren voor de man die hij was.
Met alle (sociale) media die we hebben, moet ons dat toch lukken op het moment dat het zover is! Ik stel nu al voor, de hashtag is #rokjesdag !!!!! Laat het maar heel snel zover zijn.
Tot gauw,
JJ
zondag 28 februari 2010
dinsdag 16 februari 2010
Twee geloven op één kussen.
Ha!
De verkiezingscampagnes zijn losgebarsten. Via allerlei media en sociale netwerken worden we voortdurend bestookt met politici die ons zo vlak voor de verkiezingen van alles willen laten weten waar ze de rest van hun regeerperiode blijkbaar niet aan toegekomen zijn.
Dat is echt niet altijd een probleem. Het is goed om weer geconfronteerd te worden met allerlei zaken die spelen in de samenleving, dichtbij of veraf. Zelf draag ik daar ook graag mijn steentje aan bij.
Hetzij door kritisch te reageren op ontwikkelingen waar ik een totaal andere mening over heb dan 'de partij' dan wel door die zaken waar ik het wel mee eens ben van harte te ondersteunen of op een andere wijze te pushen.
ik zal jullie niet vermoeien met voorbeelden van mijn persoonlijke opvattingen want dat is niet waar ik het over wil hebben. Mij gaat het om iets heel anders. Kleur bekennen!
Ons voorkamerraam wordt sinds een kwartier namelijk opgevrolijkt door twee posters van politieke partijen.
Ok, van beide posters is de hoofdkleur groen en ik neem aan dat mijn geliefde graag vermeld wil zien dat zijn kleur groen die van D66 is, maar toch behelzen deze beide plakkaten een wereld van verschil, decennia van conflicterende ideeen en achtergronden, totaal uiteenlopende milieus en opvoedingen. Beide waren we polititiek zeer actief en ambitieus, beide zijn we politiek zeer geengageerd en zouden stiekum graag de wereld veranderen.
En juist door die laatste ambitie komt alles toch weer bij elkaar. Misschien zouden ze dat in de ons vertegenwoordigende organen ook wat vaker moeten doen. Denk eens terug aan waarom je ooit dacht je met de politiek te moeten bemoeien en kijk dan opnieuw naar je buurman of buurvrouw. Volgens mij komen dan heel veel zaken een stuk sneller tot oplossingen waar ons land echt beter van wordt.
Dat is geen idealistiche, naieve benadering, dat is gewoon logisch nadenken, verantwoordelijkheid nemen en met elkaar werken aan de problemen waar we vandaag voor staan om te voorkomen dat er morgen nog meer nieuwe bij komen.
Mijn ouders waren niet van dezelfde kerk, vroeger was dat niet zo gemakkelijk. Drie decennia daarvoor bijna onoverkomelijk, maar ze waren gelukkig en noch steeds zijn er Israelis en Palesteinen die met elkaar werken aan een andere toekomst. Dan moeten wij dat hier in ons welvarende land met relatief weinig problemen toch zeker kunnen.
Jellie
De verkiezingscampagnes zijn losgebarsten. Via allerlei media en sociale netwerken worden we voortdurend bestookt met politici die ons zo vlak voor de verkiezingen van alles willen laten weten waar ze de rest van hun regeerperiode blijkbaar niet aan toegekomen zijn.
Dat is echt niet altijd een probleem. Het is goed om weer geconfronteerd te worden met allerlei zaken die spelen in de samenleving, dichtbij of veraf. Zelf draag ik daar ook graag mijn steentje aan bij.
Hetzij door kritisch te reageren op ontwikkelingen waar ik een totaal andere mening over heb dan 'de partij' dan wel door die zaken waar ik het wel mee eens ben van harte te ondersteunen of op een andere wijze te pushen.
ik zal jullie niet vermoeien met voorbeelden van mijn persoonlijke opvattingen want dat is niet waar ik het over wil hebben. Mij gaat het om iets heel anders. Kleur bekennen!
Ons voorkamerraam wordt sinds een kwartier namelijk opgevrolijkt door twee posters van politieke partijen.
Ok, van beide posters is de hoofdkleur groen en ik neem aan dat mijn geliefde graag vermeld wil zien dat zijn kleur groen die van D66 is, maar toch behelzen deze beide plakkaten een wereld van verschil, decennia van conflicterende ideeen en achtergronden, totaal uiteenlopende milieus en opvoedingen. Beide waren we polititiek zeer actief en ambitieus, beide zijn we politiek zeer geengageerd en zouden stiekum graag de wereld veranderen.
En juist door die laatste ambitie komt alles toch weer bij elkaar. Misschien zouden ze dat in de ons vertegenwoordigende organen ook wat vaker moeten doen. Denk eens terug aan waarom je ooit dacht je met de politiek te moeten bemoeien en kijk dan opnieuw naar je buurman of buurvrouw. Volgens mij komen dan heel veel zaken een stuk sneller tot oplossingen waar ons land echt beter van wordt.
Dat is geen idealistiche, naieve benadering, dat is gewoon logisch nadenken, verantwoordelijkheid nemen en met elkaar werken aan de problemen waar we vandaag voor staan om te voorkomen dat er morgen nog meer nieuwe bij komen.
Mijn ouders waren niet van dezelfde kerk, vroeger was dat niet zo gemakkelijk. Drie decennia daarvoor bijna onoverkomelijk, maar ze waren gelukkig en noch steeds zijn er Israelis en Palesteinen die met elkaar werken aan een andere toekomst. Dan moeten wij dat hier in ons welvarende land met relatief weinig problemen toch zeker kunnen.
Jellie
zondag 14 februari 2010
Ogenupdate: less is more!
Dag!
Even een weekje weggeweest..... Zon! Licht! Heel goed voor mijn ogen volgens mij.... Ik was er aan toe en zij ook.
De donderdag voor vertrek nog weer naar Umcg voor controle. Helaas het met een derde verminderen van de medicatie had de druk toch weer iets verhoogd. Jammer, jammer. Maar het is helaas niet anders.
Het meten van de oogdruk, hoe dat proces precies in zijn werk gaat zal ik jullie niet mee vermoeien, verhoogt het leesplezier namelijk niet, was deze keer geen sinecure.
Drie pogingen, en variaties tussen 24 en 16, vorige keer was de druk 14! Dus de druppels zijn weer op het oude niveau gebracht en de hoeveelheid pillen is gelijk gebleven. Kortom, de dokters zijn op zoek naar de juiste mix.
Nu maar hopen dat dit voor stabilisatie zorgt want druppelen is lastig, vooral overdag, maar zeker niet overkomelijk. Wat betreft de pillen, als we het kunnen houden bij 1 per dag, we zaten in oktober op 3 per dag, dan zou dat super zijn.
Dus we mogen weer even duimen. twee maart is de volgende controle. Tussendoor nog wat onderzoeken maar tot dan geen nieuws, hoop ik.
Wordt vervolgd!
Lfs,
JJ
Even een weekje weggeweest..... Zon! Licht! Heel goed voor mijn ogen volgens mij.... Ik was er aan toe en zij ook.
De donderdag voor vertrek nog weer naar Umcg voor controle. Helaas het met een derde verminderen van de medicatie had de druk toch weer iets verhoogd. Jammer, jammer. Maar het is helaas niet anders.
Het meten van de oogdruk, hoe dat proces precies in zijn werk gaat zal ik jullie niet mee vermoeien, verhoogt het leesplezier namelijk niet, was deze keer geen sinecure.
Drie pogingen, en variaties tussen 24 en 16, vorige keer was de druk 14! Dus de druppels zijn weer op het oude niveau gebracht en de hoeveelheid pillen is gelijk gebleven. Kortom, de dokters zijn op zoek naar de juiste mix.
Nu maar hopen dat dit voor stabilisatie zorgt want druppelen is lastig, vooral overdag, maar zeker niet overkomelijk. Wat betreft de pillen, als we het kunnen houden bij 1 per dag, we zaten in oktober op 3 per dag, dan zou dat super zijn.
Dus we mogen weer even duimen. twee maart is de volgende controle. Tussendoor nog wat onderzoeken maar tot dan geen nieuws, hoop ik.
Wordt vervolgd!
Lfs,
JJ
Fashionupdate! De bladen zijn er weer.......dus de lente komt eraan.
Hi,
ik weet het, ik moet het niet doen, het werkt verslavend en ik kan nog niet een fractie scoren van alle mooie dingen die ik tegenkom maar maar toch doe ik het ieder seizoen weer. Ik koop de bladen met alle nieuwe looks van het voorjaar en de zomer. Op mijn stapel liggen nu de Elle en de Jackie, beide komen nu automatisch in de brievenbus omdat ik van vriendinnnen een abonnement heb gehad. En natuurlijk heb ik de Glamout en de gerestylede Avantgarde gekocht. En last but not least, voor dertig euro is de Vogue met impressies van alle shows van mij geworden. Mijn bijbel voor zes maanden. Vakliteratuur noemt M dat, alleen weet ik nog niet welk vak er bij hoort.
Directeur van Zara Nederland of van een hip fashion label zal ik wel niet meer worden en mijn naaikwaliteiten reiken niet verder dan het met behulp van een vergrootglas aanzetten van een knoop als ik niet een ander slachtoffer kan vinden die dat voor me wil doen.
Dus concentreer ik me vooralsnog op het consumeren en ondertussen denk ik na over hoe ik deze bijna hysterische behoefte aan mode een zakelijke twist kan geven! Ik vind het heerlijk, al die nieuwe labels, nieuwe trends. Deze zomer: veel nude, metallic, marine, ruches, bloemen en toch weer de jeans. De trenchcoat is terug en de gladiatorschoenen zijn helaas nog niet verdwenen. Gelukkig maken veel sleehakken dat weer een beetje goed. De ecotrend zet door en vind je nu ook terug in tassen, andere accessoires en andere kleding dan alleen maar ongebleekte katoen.
De shows volg ik via internet of twitter en dagelijks rollen er nieuwsbrieven mijn mailbox binnen.
Wat ik het allerleukste vind is om de high fashion te vertalen naar dat we allemaal kunnen dragen en betalen. Want wie heeft er nu 2500 euro over voor eenecodress van Stella McCarntney? Nou ja, als ik heel eerlijk ben zou ik het er op zich wel voor over hebben maar dan kan ik daarna een hele tijd niks meer kopen. Maar jullie begrijpen wat ik bedoel.
Fashion moet een vertaling zijn van wie we zijn en soms van hoe we zouden willen zijn, daar hoort bij dat we dat ook in de praktijk kunnen brengen.....toch?
Na het lezen en doorspitten van al die 'vakliteratuur' ga ik bedenken wat ik wil kopen. En om al vast in de stemming te komen heb ik vanmiddag mijn eerste echte Marc Jacobs tas in gebruik genomen. Gescoord in de sale.
Goed begin toch?
CU!
Jellie
ik weet het, ik moet het niet doen, het werkt verslavend en ik kan nog niet een fractie scoren van alle mooie dingen die ik tegenkom maar maar toch doe ik het ieder seizoen weer. Ik koop de bladen met alle nieuwe looks van het voorjaar en de zomer. Op mijn stapel liggen nu de Elle en de Jackie, beide komen nu automatisch in de brievenbus omdat ik van vriendinnnen een abonnement heb gehad. En natuurlijk heb ik de Glamout en de gerestylede Avantgarde gekocht. En last but not least, voor dertig euro is de Vogue met impressies van alle shows van mij geworden. Mijn bijbel voor zes maanden. Vakliteratuur noemt M dat, alleen weet ik nog niet welk vak er bij hoort.
Directeur van Zara Nederland of van een hip fashion label zal ik wel niet meer worden en mijn naaikwaliteiten reiken niet verder dan het met behulp van een vergrootglas aanzetten van een knoop als ik niet een ander slachtoffer kan vinden die dat voor me wil doen.
Dus concentreer ik me vooralsnog op het consumeren en ondertussen denk ik na over hoe ik deze bijna hysterische behoefte aan mode een zakelijke twist kan geven! Ik vind het heerlijk, al die nieuwe labels, nieuwe trends. Deze zomer: veel nude, metallic, marine, ruches, bloemen en toch weer de jeans. De trenchcoat is terug en de gladiatorschoenen zijn helaas nog niet verdwenen. Gelukkig maken veel sleehakken dat weer een beetje goed. De ecotrend zet door en vind je nu ook terug in tassen, andere accessoires en andere kleding dan alleen maar ongebleekte katoen.
De shows volg ik via internet of twitter en dagelijks rollen er nieuwsbrieven mijn mailbox binnen.
Wat ik het allerleukste vind is om de high fashion te vertalen naar dat we allemaal kunnen dragen en betalen. Want wie heeft er nu 2500 euro over voor eenecodress van Stella McCarntney? Nou ja, als ik heel eerlijk ben zou ik het er op zich wel voor over hebben maar dan kan ik daarna een hele tijd niks meer kopen. Maar jullie begrijpen wat ik bedoel.
Fashion moet een vertaling zijn van wie we zijn en soms van hoe we zouden willen zijn, daar hoort bij dat we dat ook in de praktijk kunnen brengen.....toch?
Na het lezen en doorspitten van al die 'vakliteratuur' ga ik bedenken wat ik wil kopen. En om al vast in de stemming te komen heb ik vanmiddag mijn eerste echte Marc Jacobs tas in gebruik genomen. Gescoord in de sale.
Goed begin toch?
CU!
Jellie
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
