Dag Lezer,
Soms vraag ik me wel eens af of ik een workaholic ben. Ik denk zelf van niet. Maar anderen zijn regelmatig een andere mening toegaan. Het is waar dat ik niet zou weten wat ik zou moeten doen als ik niet een aanzienlijk aantal dagen per week werkzaamheden zou moeten verrichten die bij voorkeur ook nog wat opleveren. Het hebben van bepaalde verplichtingen, het op bepaalde tijden ergens moeten zijn voor een zakelijke ontmoeting met iemand die iets van jou wil of waarvan jij iets verwacht of het nakomen van afspraken.
Vlak voordat duidelijk werd wat er met mijn ogen aan de hand was en ik ook nog mijn hand in het gips had, ja ja, soms komt het ongeluk dubbel, ben ik bijna twee weken thuis geweest en ik werd er gek van. Natuurlijk zijn er dan mensen die zeggen dat ik het dan blijkbaar niet leuk genoeg heb met mezelf. Nou dat is dan waarschijnlijk ook zo. Voor mij betekent dat vooral dat ik nog meer in mijn hoofd ga zitten dan ik normaal al doe en vooral veel ga piekeren.
Dus ik ben erg blij dat ik de afgelopen weken normaal mijn werk kon doen. Wat ik wel heb ervaren is dat je beter prioriteiten gaat stellen. De dingen die moeten gebeuren en waar je al een tijdje mee rondloopt, laat je niet langer liggen. Je pakt ze op en gaat er mee aan de slag. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je wellicht ook iets minder geduld hebt voor die dingen die niet zo gaan zoals jij het al heel lang wilt.
Doorpakken is het devies. Alles wat vandaag kan niet laten liggen tot morgen. Vervelende of moeilijke gesprekken niet uitstellen tot morgen. Niet iedereen is daar wellicht blij mee. En natuurlijk vraag ik mezelf af: is dit dan de echte Jellie of was dat eigenlijk die andere? Nou, als ik eerlijk ben is het eerste meer waar dan het tweede. Maar omdat ieder mens, en dus ook ik, aardig gevonden wil worden, liet ook ik wel een vervelende kwestie wel eens wat langer slepen dan goed was. En dat zal zeker nog wel eens gebeuren. Maar ik merk heel erg aan mezelf dat er zo nu en dan, ondanks alles, ook een hernieuwd gevoel van vertrouwen over me komt.
Ik hoop dat ik, wat er ook gebeurt, dat nog wat langer vast mag houden want het bevalt me wel, Zo nu en dan is het best een beetje leuk om een kreng te zijn.
Tot gauw,
JJ
donderdag 20 augustus 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten