Twee geloven op één kussen.

Ha!

De verkiezingscampagnes zijn losgebarsten. Via allerlei media en sociale netwerken worden we voortdurend bestookt met politici die ons zo vlak voor de verkiezingen van alles willen laten weten waar ze de rest van hun regeerperiode blijkbaar niet aan toegekomen zijn.

Dat is echt niet altijd een probleem. Het is goed om weer geconfronteerd te worden met allerlei zaken die spelen in de samenleving, dichtbij of veraf. Zelf draag ik daar ook graag mijn steentje aan bij.
Hetzij door kritisch te reageren op ontwikkelingen waar ik een totaal andere mening over heb dan 'de partij' dan wel door die zaken waar ik het wel mee eens ben van harte te ondersteunen of op een andere wijze te pushen.

ik zal jullie niet vermoeien met voorbeelden van mijn persoonlijke opvattingen want dat is niet waar ik het over wil hebben. Mij gaat het om iets heel anders. Kleur bekennen!

Ons voorkamerraam wordt sinds een kwartier namelijk opgevrolijkt door twee posters van politieke partijen.

Ok, van beide posters is de hoofdkleur groen en ik neem aan dat mijn geliefde graag vermeld wil zien dat zijn kleur groen die van D66 is, maar toch behelzen deze beide plakkaten een wereld van verschil, decennia van conflicterende ideeen en achtergronden, totaal uiteenlopende milieus en opvoedingen. Beide waren we polititiek zeer actief en ambitieus, beide zijn we politiek zeer geengageerd en zouden stiekum graag de wereld veranderen.

En juist door die laatste ambitie komt alles toch weer bij elkaar. Misschien zouden ze dat in de ons vertegenwoordigende organen ook wat vaker moeten doen. Denk eens terug aan waarom je ooit dacht je met de politiek te moeten bemoeien en kijk dan opnieuw naar je buurman of buurvrouw. Volgens mij komen dan heel veel zaken een stuk sneller tot oplossingen waar ons land echt beter van wordt.

Dat is geen idealistiche, naieve benadering, dat is gewoon logisch nadenken, verantwoordelijkheid nemen en met elkaar werken aan de problemen waar we vandaag voor staan om te voorkomen dat er morgen nog meer nieuwe bij komen.

Mijn ouders waren niet van dezelfde kerk, vroeger was dat niet zo gemakkelijk. Drie decennia daarvoor bijna onoverkomelijk, maar ze waren gelukkig en noch steeds zijn er Israelis en Palesteinen die met elkaar werken aan een andere toekomst. Dan moeten wij dat hier in ons welvarende land met relatief weinig problemen toch zeker kunnen.

Jellie